The Siddha Path - No More A Mystery. Neither Mystical. Siddha Heartbeat from a New Perspective.
Tuesday, August 9, 2022
FEELING SMALL
NATURE BOTH FRIEND & FOE
Monday, August 8, 2022
THE STARTING POINT
When did the tradition of Guru-Sisya start? Who was the very first guru? And who was his first student? These are intriguing questions and tricky too. The saints of yonder received direct transmission of Jnana from God himself.
The great lady saint Avvai pleads for Jnana from the very first God established in temples and invoked before the start of all other rituals and practices.
சீதக் களபச் செந்தா மரைப்பூம்பாதச் சிலம்பு பலவிசை பாடப்
பொன்னரை ஞாணும் பூந்துகில் ஆடையும்
வன்னமருங்கில் வளர்ந்தழ கெறிப்பப்
பேழை வயிறும் பெரும்பாரக் கோடும்
வேழ முகமும் விளங்குசிந் தூரமும்
நெஞ்சிற் குடிகொண்ட நீல மேனியும்
நான்ற வாயும் நாலிரு புயமும்
மூன்று கண்ணும் மும்மதச் சுவடும்
இரண்டு செவியும் இலங்குபொன் முடியும்
திரண்டமுப் புரிநூல் திகழொளி மார்பும்
சொற்பதம் கடந்த துரியமெய்ஞ் ஞான
அற்புதம் நின்ற கற்பகக் களிறே!
முப்பழ நுகரும் மூஷிக வாகன!
இப்பொழு தென்னை ஆட்கொள வேண்டித்
தாயா யெனக்குத் தானெழுந் தருளி
மாயாப் பிறவி மயக்கம் அறுத்துத்
திருந்திய முதலைந் தெழுத்தும் தெளிவாய்ப்
பொருந்தவே வந்தென் உளந்தனில் புகுந்து
குருவடி வாகிக் குவலயந் தன்னில்
திருவடி வைத்துத் திறமிது பொருளென
வாடா வகைதான் மகிழ்ந்தெனக் கருளிக்
கோடா யுதத்தால் கொடுவினை களைந்தே
உவட்டா உபதேசம் புகட்டியென் செவியில்
தெவிட்டாத ஞானத் தெளிவையும் காட்டி
ஐம்புலன் தன்னை அடக்கும் உபாயம்
இன்புறு கருணையின் இனிதெனக் கருளிக்
கருவிக ளொடுங்கும் கருத்தினை யறிவித்(து)
இருவினை தன்னை அறுத்திருள் கடிந்து
தலமொரு நான்கும் தந்தெனக் கருளி
மலமொரு மூன்றின் மயக்கம் அறுத்தே
ஒன்பது வாயில் ஒருமந் திரத்தால்
ஐம்புலக் கதவை அடைப்பதும் காட்டி
ஆறா தாரத்(து) அங்குச நிலையும்
பேறா நிறுத்திப் பேச்சுரை யறுத்தே
இடைபிங் கலையின் எழுத்தறி வித்துக்
கடையிற் சுழுமுனைக் கபாலமும் காட்டி
மூன்றுமண் டலத்தின் முட்டிய தூணின்
நான்றெழு பாம்பின் நாவில் உணர்த்திக்
குண்டலி யதனிற் கூடிய அசபை
விண்டெழு மந்திரம் வெளிப்பட உரைத்து
மூலா தாரத்தின் மூண்டெழு கனலைக்
காலால் எழுப்பும் கருத்தறி வித்தே
அமுத நிலையும் ஆதித்தன் இயக்கமும்
குமுத சகாயன் குணத்தையும் கூறி
இடைச்சக் கரத்தின் ஈரெட்டு நிலையும்
உடல்சக் கரத்தின் உறுப்பையும் காட்டிச்
சண்முக தூலமும் சதுர்முக சூக்கமும்
எண் முகமாக இனிதெனக் கருளிப்
புரியட்ட காயம் புலப்பட எனக்குத்
தெரியெட்டு நிலையும் தெரிசனப் படுத்திக்
கருத்தினில் கபால வாயில் காட்டி
இருத்தி முத்தி யினிதெனக் கருளி
என்னை யறிவித்(து) எனக்கருள் செய்து
முன்னை வினையின் முதலைக் களைந்து
வாக்கும் மனமும் இல்லா மனோலயம்
தேக்கியே யென்றன் சிந்தை தெளிவித்(து)
இருள்வெளி யிரண்டுக்(கு) ஒன்றிடம் என்ன
அருள்தரும் ஆனந்தத்(து) அழுத்தியென் செவியில்
எல்லை யில்லா ஆனந் தம்அளித்(து)
அல்லல் களைந்தே அருள்வழி காட்டிச்
சத்தத்தின் உள்ளே சதாசிவம் காட்டிச்
சித்தத்தின் உள்ளே சிவலிங்கம் காட்டி
அணுவிற்(கு) அணுவாய் அப்பாலுக்(கு) அப்பாலாய்க்
கணுமுற்றி நின்ற கரும்புள்ளே காட்டி
வேடமும் நீறும் விளங்க நிறுத்திக்
கூடுமெய்த் தொண்டர் குழாத்துடன் கூட்டி
அஞ்சக் கரத்தின் அரும்பொருள் தன்னை
நெஞ்சக் கருத்தின் நிலையறி வித்துத்
தத்துவ நிலையைத் தந்தெனை யாண்ட
வித்தக விநாயக விரைகழல் சரணே.
Like Avvai, the poet-saint Nakirar too pleads with Lord Ganesa for mercy, blessings, and His grace and above all Jnana asking that he too be granted the wisdom to compose like Arunagiri and Avvai,
அருண கிரியா ரவ்வை போலக், கருத்து மிகுந்து கவிமழை பொழிய.
சீர்கொண்ட கரிமுகமு மைந்து கையும்
சிறந்தவா பரணமுடன் ஒற்றைக் கொம்பும்
ஏர்கொண்ட விமலர்கடங் கலியைத் தீர்த்து
எழில்குகற்கு முன்பிறந்து அமரர் மெச்சப்
போர்கொண்ட பிரணவமாய்ப்பிரண வத்துள்
பெருமைசிவ லிங்கமென வந்த மூலம்
கார்கொண்ட பிண்ட மெங்குந் தானாய்
காத்திடுங் கணபதியை வணங்குவோமே
சீர்தரு மூலச் செழுஞ்சுடர் விளக்கே
கார்நிற மேனிக் கற்பகக் களிறே
அல்லல் வினையை யறுத்திடு ஞான
வல்லபை தன்னை மருவிய மார்பா
பொங்கர வணிந்த புண்ணியமூர்த்தி
சங்கர னருளிய சற்குரு விநாயக
ஏழை யடியேன் இருவிழி காண
வேழ முகமும் வெண்பிறைக் கோடும்
பெருகிய செவியும் பேழை வயிறும்
திருவளர் நுதலில் திருநீற் றழகும்
சிறுத்த கண்ணுஞ் சீதளப் பார்வையும்
நறுத்திகழ் நாசியும் நாண்மலர்ப் பாதமும்
நவமணி மகுடநன்மலர் முடியும்
கவச குண்டல காந்தியும் விளங்கச்
சிந்தூரத் திலகச் சந்தனப் பொட்டும்
ஐந்து கரத்தி னழகும்வீற் றிருக்க
பாச வினையைப் பறித்திடு மங்குச
பாசத் தொளியும் பன்மணி மார்பும்
பொன்னாபரணமும் பொருந்துமுந் நூலும்
மின்னா மெனவே விளங்கு பட்டழகும்
உந்திச் சுழியும் உரோமத் தழகும்
தொந்தி வயிறுந் துதிக்கையுந்தோன்ற
வேதனு மாலும் விமலனு மறியாப்
பாதச் சதங்கைப் பலதொளி யார்ப்பத்
தண்டைச் சிலம்புந் தங்கக் கொலுசும்
எண்டிசை மண்டல மெங்கு முழங்க
தொகுது துந்துமி தொந்தோ மெனவே
தகுகு திந்திமி தாள முழங்க
ஆடிய பாத மண்டர்கள் போற்ற
நாடிமெய் யடியார் நாளுந் துதிக்கக்
கருணை புரிந்து காட்சி தந்தருள்
இருளைக் கடிந்து எங்கும் நிறையப்
பொங்குபே ரொளியாப் பொன்மலை போலத்
திங்கள் முடியான் றிருவுள மகிழ
வந்த வாரண வடிவையுங் காட்டிச்
சிந்தை தளர்ந்த சீரடி யார்க்கு
இகபர சாதன மிரண்டு முதவி
அகவினைத் துன்ப மகந்தை யறுத்து
மூலா தார முச்சுடர் காட்டி
வாலாம் பிகைதன் வடிவையுங் காட்டி
மாணிக்க மேனி மலர்ப்பதங் காட்டிப்
பேணிப் பணியப் பீஜாட் சரமும்
ஓமென் றுதித்த ஓங்காரத் துள்ளே
ஆமென் றெழுந்த அக்ஷர வடிவும்
இடைபிங் கலைக ளிரண்டி னடுவே
கடைமுனை சுழிமுனைக் கபாலங்குறித்து
மண்டல மூன்றும் வாயுவோர் பத்தும்
குண்டலி யசைவிலி கூறிய நாடியும்
பூதமும் பொறியும் புகழ்குண மூன்றும்
வாதனை செய்யு மறிவையும் காட்டி
ஆறா தார அங்குச நிலையைப்
பேறாகி நின்ற பெருமையுங் காட்டி
பஞ்சமூர்த்திகள் பாகத் தமர்ந்த
பஞ்ச சக்திகளின் பாதமும் காட்டி
நவ்விட மௌவும் நடுவணை வீட்டில்
அவ்வு மாக்கினை அனாதி சதாசிவம்
நைவிழிஞான மனோன்மணி பாதமும்
நைவினை நணுகா நாத கீதமும்
கண்டு வணங்கக் கண்ணைத் திறந்து
விண்டல மான வெளியையும் காட்டி
ஐம்பத் தோரெழுத் தட்சர நிலையை
இகபர சக்கர விதிதனைக் காட்டிப்
புருவ நடுவணை பொற்கம லாசான்
திருவிளை யாடலுந் திருவடி காட்டி
நாதமும் விந்தும் நடுநிலை காட்டிப்
போத நிறைந்த பூரணங் காட்டி
உச்சி வெளிதனி லுள்ளொளி காட்டி
வச்சிரம் பச்சை மரகத முத்துப்
பவளம் நிறைந்த பளிங்கொளி காட்டிச்
சிவகயி லாசச் சேர்வையுங் காட்டிச்
சத்தம் பிறந்த தலத்தையும் காட்டித்
தத்துவந் தொண்ணூற் றாரையும் நீக்கிக்
கருவி கரணம் களங்க மறுத்து
மருவிய பிறவி மாயையை நீக்கி
உம்பர்க ளிருடிகள் ஒருவரும் காணா
அம்பர வெளியி னருளையுங் காட்டிச்
சக்தி பராபரை சதானந்தி நிராமய
நித்திய ரூபி நிலைமையுங் காட்டி
அடியார் ஞான மமிர்தமா யுண்ணும்
வடிவை யறியும் வழிதனைக் காட்டி
நாசி நுனியில் நடக்குங் கலைகள்
வாசிவா வென்று வாங்கிப் பிடித்து
நின்மல வடிவாய் நிறுவித் தப்புறம்
விண் மயமான விதத்தையுங் காட்டித்
தராதல முழுதுந் தானாய் நிறைந்த
பராபர வெளியைப் பணிந்திடக் காட்டி
என்னுட லாவி யிடம்பொரு ளியாவுந்
தன்னுடை வசமாந் தவநிலை காட்டி
நானெனு மாணவம் நாசம தாகத்
தானென வந்து தயக்கந்தீர
ஆன குருவா யாட்கொண் டருளி
மோன ஞான முழுது மளித்துச்
சிற்பரி பூரண சிவத்தைக் காண
நற்சிவ நிஷ்கள நாட்டமுந் தந்து
குருவுஞ் சீஷனுங் கூடிக் கலந்து
இருவரு மொருதனி யிடந்தனிற் சேர்ந்து
தானந்த மாகித் தற்பர வெளியில்
ஆனந்த போத அறிவைக் கலந்து
புவனத் தொழிலைப் பொய்யென் றுணர்ந்து
மவுன முத்திரையை மனத்தினி லிருத்திப்
பெண்டு பிள்ளை பண்டு பதார்த்தங்
கண்டது மாயைக் கனவெனக் காட்டிப்
பாச பந்தப் பவக்கடல் நீக்கி
ஈச னிணையடி யிருத்தி மனத்தே
நீயே நானாய் நானே நீயாய்க்
காயா புரியைக் கனவென வுணர்ந்து
எல்லா முன்செய லென்றே யுணர
நல்லா யுள்ளருள் நாட்டந் தருவாய்
காரண குருவே கற்பகக் களிறே
வாரண முகத்து வள்ளலே போற்றி
நித்திய பூசை நைவேத் தியமும்
பக்தியாய்க் கொடுத்துப் பரமனே போற்றி
ஏத்திய னுதின மெளியேன் பணியக்
கூற்றினை யுதைத்த குளிர்பதந் தந்து
ஆக மதுர வமிர்த மளித்துப்
பேசு ஞானப் பேறெனக் கருளி
மனத்தில் நினைத்த மதுர வாசகம்
நினைவிலும் கனவிலும் நேசம் பொருந்தி
அருண கிரியா ரவ்வை போலக்
கருத்து மிகுந்து கவிமழை பொழிய
வாக்குக் கெட்டாவாழ்வையளித்து
நோக்கரு ஞான நோக்கு மளித்து
இல்லற வழ்க்கை யிடையூ றகற்றிப்
புல்லரிடத்திற் புகுந்துழ லாமல்
ஏற்பத் திகழ்ச்சி யென்ப தகற்றிக்
காப்ப துனக்குக் கடன்கண் டாயே
நல்வினை தீவினைநாடி வருகினுஞ்
செல்வினை யெல்லாஞ் செயலுன தாமால்
தந்தையும் நீயே தாயும் நீயே
எந்தையும் நீயே ஈசனும் நீயே
போத ஞானப் பொருளும் நீயே
நாதமும் நீயே நான்மறை நீயே
அரியும் நீயே அயனும் நீயே
திரிபுர தகனஞ் செய்தவன் நீயே
சக்தியும் நீயே சதாசிவம் நீயே
புத்தியும் நீயே பராந்தகன் நீயே
பக்தியும் நீயே பந்தமும் நீயே
முத்தியும் நீயே மோட்சமும் நீயே
ஏகமும் நீயே என்னுயிர் நீயே
தேகமும் நீயே தேகியும் நீயே
உன்னரு ளன்றி உயிர்த்துணை காணேன்
பின்னொரு தெய்வம் பேசவு மறியேன்
வேதன் கொடுத்த மெய்யிது தன்னில்
வாத பித்தம் வருத்திடு சிலேத்துமம்
மூன்று நாடியும் முக்குண மாகித்
தோன்றும் வினையின் துன்ப மறுத்து
நாலா யிரத்து நானூற்று நாற்பத்தெட்டு
மேலாம் வினையை மெலியக் களைந்து
அஞ்சா நிலைமை யருளிய நித்தன்
பஞ்சாட் சரநிலை பாலித் தெனக்கு
செல்வமும் கல்வியுஞ் சீரும் பெருக
நல்வர மேதரும் நான்மறை விநாயக
சத்திய வாக்குச் சத்தா யுதவிப்
புத்திரனே தரும் புண்ணிய முதலே
வெண்ணீ ரணியும் விமலன் புதல்வா
பெண்ணா முமையாள் பெருகுஞ் சரனை
அரிதிரு மருகா அறுமுகன் றுணைவா
கரிமுகவாரணக் கணபதி சரணம்
குருவே சரணம் குணமே சரணம்
பெருவயி றோனே பொற்றாள் சரணம்
கண்ணே மணியே கதியே சரணம்
விண்ணே யொளியே வேந்தே சரணம்
மானத வாவி மலர்த்தடத் தருகிற்
றான த்தில் வாழும் தற்பரா சரணம்
உச்சிப் புருவத் துதித்துல களிக்குஞ்
சச்சி தானந்த சற்குருசரணம்
விக்கின விநாயகா தேவே ஓம்
அரகர சண்முக பவனே ஓம்
சிவ சிவ மஹாதேவ சம்போ ஓம்
The 63 Nayanmars received direct transmission from Lord Shiva. Ramalinga Adigal received the grace of all deities and gods and finally merged with Arutperunjothi Aandavar. God came as the guru to all these saints.
It is only in recent times that we have to go through the established lineages of gurus to receive initiation and transmissions. Is it because we have polluted our bodies and carry toxic minds that we cannot access the gateway to God's kingdom directly? There is a need for a guru in the physical form to turn this trash into something worthy I guess. When he prepares us only then can the Light come within and enlighten us I guess.
UNDERSTANDING THE PLAY OF ENERGIES
If the scientist identified Gravitational Energy, Nuclear Energy, Mechanical Energy, and Chemical Energy as all being potential in nature and Electricity, Motion, Radiant Energy, Sound, and Thermal Energy as kinetic energies, we are told of Iccha, Kriya, and Jnana Sakti or energies. Can we deduce that Iccha is the myriad of never-ending thoughts, the deep yearnings and desires, and vasanas carried from previous births that induce all these? Can we then deduce that Kriya Sakti is executed into actions that then bring upon us its equivalent responses, results, and experiences that take shape as Jnana Sakti? Is this how we are connected with the larger picture, the bigger energies?
Agathiyar says that he is the vibration that is felt when we carry out actions that go beyond the individual self as in conducting group prayers and charity. The saints and gurus have shown us easy ways to connect with the divine forces and energies which we have given a myriad of forms and names. An image or idol is for starters. The temple that houses them is energized by continuous chanting and recitation of holy mantras that connect us and tap into these energies making them potent for each of our needs. Mantras and yantras when kept with the images and idols in our homes bring on similar results too, accordingly, to the time and effort we place into the rituals. The Yagna or Yagam in the temples and its smaller versions the Homam done at homes, bring the elements of earth, water, fire, and air into a potent mixture, amplifying the results that reach over a vast area and most possibly into the surrounding space. These exceptional energies besides clearing the air around us, and healing us and nature, help awaken and intensify the dormant energies within us. Obstacles are cleared and the vital energies for our survival and continuous sustenance take a leap and hit their peak. They pierce through the network of energy channels and the chakras or powerhouses, reaping through the body and flesh riding it of toxic and poison that hinders the making of a perfect body finally bringing on a massive transformation only known to the individual and kept under wraps from the public until the divine is ready to expose him or her.
When the energy body rises into play the physical stands as an empty vessel giving in to the whims and actions of the former. No karma gets attached. In fact, the energy body helps selective candidates with their removal of karma. Numerous energies can come within and do what needs to be done, say what has to be said, or deliver messages in other forms. These energies that are all around us are tapped and used by the divine forces that come within, often switching their roles or passing the baton to another receptive person. The learned one who studies the mind will write it off as a hallucination or as a mental projection. The unlearned might see it as the act of the divine and submit to it. Those fence-sitters might either turn believers or brush them off as superstitions. The one who has himself experienced it knows that it is all the work of unseen divine energies. He realizes that he has become a tool in their hands. He follows with the rhythm. If initially, I was not keen on having me used, Lord Murugan came asking me to step aside and allow them to carry out what needs to be done. I have since given in and I go with the flow.
I recall how Supramania Swami was used by them from the stories his wife and son shared with me. Tavayogi refrained from performing Siddhis though. I guess it is part and parcel of the journey, a journey laid by them for us after we completely surrender to their will.
Bharathi sings about how all things came together after he did their will as opposed to the numerous disappointments he faced when he set out to do his things. Doing His work gave him utmost satisfaction as compared to suffering in doing his own work.
நின்னைச் சரணடைந்தேன் — கண்ணம்மா!நின்னைச் சரணடைந்தேன்!
பொன்னை உயர்வைப் புகழை விரும்பிடும்
என்னைக் கவலைகள் தின்னத் தகாதென்று (நின்னை)
மிடிமையும் அச்சமும் மேவியென் நெஞ்சில்
குடிமை புகுந்தன, கொன்றவை போக்கென்று (நின்னை)
தன்செய லெண்ணித் தவிப்பது தீர்ந்திங்கு
நின்செயல் செய்து நிறைவுபெறும் வண்ணம் (நின்னை)
துன்ப மினியில்லை, சோர்வில்லை, தோற்பில்லை,
அன்பு நெறியில் அறங்கள் வளர்த்திட (நின்னை)
நல்லது தீயது நாமறியோம் அன்னை!
நல்லது நாட்டுக! தீமையை ஓட்டுக! (நின்னை)
SEEKING THEIR GRACE
Simon Reeve who in his travels brings us places says we take life for granted life. If only we knew what went on in war-torn regions of the world. He risked his life to bring these heart-stopping visuals and commentary to us sitting in the comfort of our homes. When we are looking for comfort in life many go about life without even the basics. I am ashamed that I do not appreciate what life has given me. We have forgotten those words like thanksgiving and showing gratitude and love. Many do not have them in their vocabulary. Many others do not have these on their list of things to do. If these are the prerequisites for a man to become a good, noble person with high virtues, for one intent to become a divine or godman he needs to be compassionate and surrender in totality to the divine and his ways. Ramalinga Adigal is synonymous with compassion and surrender as we come to know further reading and singing his songs from the Arutpa.
Top on his list of asking in this song of praise is for His grace.
Over the weekend both our families, mine and Mahin's revisited the Sri Mayuranathar Srimath Pamban Swamigal Temple, in Dengkil, Selangor. This temple is one guru temple housing both Lord Murugan and his disciple Pamban Swamigal. AVM had jointly conducted several Siddha puja here at the invitation of the late Amarar S.Maniam. It has also been the venue where we lit 108 oil lamps and conducted homams previously. All these pujas in public came to a close with the arrival of the pandemic where we had to continue puja within the four walls of our homes.
Stepping into this temple last Saturday thinking that our grandchildren will have a field day running around as it was a sited on a vast expanse of land, surprisingly brought all of us including the children to sit around and sing the praises of God and gurus. If I had frequented this temple several times before, this time around I connected with the divine energies prevalent here. As Osho says that these energies are located slightly away from the inner sanctum, I came to realize why the bronze deities at this temple are brought around the temple grounds on a small makeshift chariot on auspicious days and tend to stop at the four corners of the temple where the arati is shown by the temple priest. Besides the inner sanctum, the intense vibrational energies are easily felt here as I realized too. It was sort of an outing for our families as we shared our food with others at the temple too.
Later we proceeded to the Sri Agathiar Sanmarka Sangam, where I was a frequent visitor at the beginning of my search to learn the worship of the Siddhas. Nothing had changed in years here. We were cordially invited and entertained by the host Mrs. Ganeson, who turned out to be the wife of a devotee who contributed towards the cost and participated in puja that ushered Agathiyar in the form of the bronze statue at AVM in 2010.
Friday, August 5, 2022
SIDDHA WORSHIP
Armed with the painting of Agathiyar and the small booklet carrying the names of the Siddhas that I received after my first Nadi reading in 2002, I began to search for more information and guidelines on the worship of the Siddhas. My search took me to several organizations in the name of Agathiyar. My first stop was the Sri Agathiar Sanmarka Sanggam in Dengkil. I frequented their venue for the many materials, books, and VCDs that their parent movement in Ongakarakudil had published. I picked up many songs from these books and used them in my home prayer. My next stop was the Sri Agathiar Sanmarkam Gurukulam in Kampong Lakshamana, Batu Caves. If the former was focused on doing charity both here and in India, the latter I saw had moved on to the worship of Arutperunjothi and singing the songs of Ramalinga Adigal. I was puzzled. I did not patronize the place further. My search brought me to another movement in Rembau learning that Agathiyar was worshipped there. I did not get to meet anyone on the premises of the small temple that was undergoing some construction work then. I stopped my search and took to carrying out puja with whatever little I had on my hands. By the grace of Agathiyar he showed me to Supramania Swami of Tiruvannamalai and Tavayogi Thangarasan Adigal of Kallar Ashram in 2003 and 2005 respectively. Later I met a head of an organization from a neighboring state after the late Dr. Krishnan who knew I was worshipping Agathiyar thought that I might gain some insights from meeting him. He arranged for the meeting and insisted I meet him, at his office. But the meeting ended on a sour note as he bombarded my worship of Agathiyar who arrived at my home in the form of a bronze statue in 2010. He brought out Sivavakiyar's songs to emphasize that idol worship was wrong. But he was silenced by the Siddhas in an unexpected way.
But I stood the test of time. Today I can safely say that I have weaned out of it all. But I can always go back to these aids if the need arises.
Agathiyar told us that they themselves took up the fire ritual to safe Tavayogi's life when he was hospitalized in 2017. It gave him sufficient time to settle the running of his ashram leaving it in the safe hands of his assistant Mataji Sarojini Ammaiyar before he was placed in samadhi. When the pandemic reared its ugly head in 2019, Lord Shiva asked us to take up the Mrityunjaya Mantra and Dhavanthri Mantra to protect ourselves and our loved ones and pray for the well-being of others. These days we do carry out simple puja and homam for the sake of our grandchildren. They should know how a Siddha puja is.
Just as the Nayanmars adored and worshiped each other and the servants of God, each Siddha looks up to the other with respect and adores and worships one another. Bhogar compares his guru Agathiyar's name to the Vedas in his குறுமுனி துதிமாலை.
அளவிலா அருள்நிறை ஆனந்த வடிவே ஐயாஅருள்வேண்டி தான் தொழுது உரைத்திடுவேன் போகன்யான்
குறித்திடவே குருநாதன் குறுமுனிவன் நாமம்தன்னை
தானதுவும் புவியினிலே நிகரில்லா வேதம் அப்பா
ANUBHUTI
Thursday, August 4, 2022
THE ARUTPA
LET US SEEK THEIR GRACE
Sunday, July 31, 2022
LET US SING THE PRAISE OF GOD
"What an astonishing thing a book is. It’s a flat object made from a tree with flexible parts on which are imprinted lots of funny dark squiggles. But one glance at it and you’re inside the mind of another person, maybe somebody dead for thousands of years. Across the millennia, an author is speaking clearly and silently inside your head, directly to you. Writing is perhaps the greatest of human inventions, binding together people who never knew each other, citizens of distant epochs. Books break the shackles of time. A book is proof that humans are capable of working magic."
(Carl Sagan, Excerpt from the 11th episode of his legendary 1980s Cosmos series, titled “The Persistence of Memory”)
Just as Carl Sagan says, during those moments of engagement with the words in a book, we are walking in the shoes of the author, and "Walk Thru" the mind of the person who wrote it, Agathiyar has told us to read the songs of the saints and we shall bring ourselves to experience the same. He asks us to read Ramalinga Adigal's "Thiruarutpa". He tells us that we cannot possibly understand the works of the Siddhas because of the language used in their era. Furthermore, it is cloth in Paripasai. He tells us that Ramalinga Adigal came to simplify and put it into simple terms so that we can understand. Thavathiru Rengaraja Desigar has compiled a selection of songs towards bringing these mystical pieces to the fold of commoners like us in his "Gnanigal Aruliya Thinasari Parayana Nool."
As Carl Sagan says of the book, we can infer that when we sing the songs of these saints, just one glance at it, and we’re inside the mind of the saint, maybe somebody "dead" or in our case gone into samadhi or merged with the light or attained nirvana or mukti, for thousands of years. Across the millennia, the saint is speaking clearly and silently inside our head, directly to us." Indeed as he says, "Writing is perhaps the greatest of human inventions, binding together people who never knew each other, citizens of distant epochs. Books break the shackles of time."
When we sing their songs we bring them into our time and space momentarily. They exist with us. We can bring back these saints. When we recite the names of the Siddhas they come and sit with us in our puja. Agathiyar told a devotee in her Nadi reading read by Tavayogi that only Mataji was witness to the earth-shaking phenomena as she led us on reciting the names of the Siddhas when we conducted the puja at AVM.
When we rush to do our thing, Ramalinga Adigal stands before his God and Guru asking what he is to do each day.
Ramalinga Adigal sees everything as the grace of God. Whenever they come these days they lead us into reciting the Arutperunjothi mantra. Here Ramalinga Adigal completes the mantra with some fresh verses. He stands in awe as he witnesses the divine play of God.
We see his joy in holding on to his God.
Ramalinga Adigal pleads to Lord Muruga to remove his suffering as a result of being deprived of his grace.
He sings of the last moments of life asking who comes with us if not the Lord. He laments that we never seek Shiva Gathi but run after our worldly desires. He is deeply distressed that he has not come to gain the highly evolved body. Of what use is this body if it does not serve his purpose?
He pours his love on Lord Murugan.
He moves up to the worship of Jothi.